Toen mij werd gevraagd of ik het meidenteam training wilde gaan geven aan het eind van 2014, werd mij verteld dat het een hecht team was dat met vol enthousiasme volleybalde. Een team dat vol talent zat en al vele jaren met elkaar volleybalde. De keuze om training te gaan geven was dus ook niet zo heel erg moeilijk. Na een korte kennismaking tijdens het Nieuwjaarstoernooi moest ik meteen bij de eerste de beste training verstek laten gaan. Een valse start dus, maar de week daarop was ik wel aanwezig en kon ik het team beter leren kennen. Al snel bleek dat het inderdaad om een geweldig gemotiveerd en enthousiast team gaat. De eerste wedstrijd op het programma was meteen een kraker tegen VCO. Na de eerste set met 24-26 te hebben verloren werd er op karakter met 3-1 gewonnen en was de eerste overwinning van het seizoen binnen. Er bleken er nog vele te komen. Mindere teams werden met gemak met 4-0 opzij gezet, al moest er af en toe wel wat scherper gespeeld worden om geen sets te verliezen. Zodra het er om ging, ging het team ervoor en wisten ze toch de sets binnen te slepen. Zo werden VCO (de uiteindelijke nummer 2) en NOVO (nummer 3) beide met 3-1 verslagen. Het kampioenschap gloorde aan de horizon. Zo werd Gemini met 4-0 opzij gezet, al koste dat wel enige moeite. Na makkelijk de eerste 3 sets te hebben gewonnen, keken de meiden in de vierde set ineens tegen een 16-24 achterstand aan. In een ultieme poging van opperste concentratie en foutloos spel werd de set toch met 26-24(!) binnen gehaald. Een geweldig teken van de mentale weerbaarheid van het team en met nog 6 punten verwijderd van het kampioenschap gaf dit hoop op de goed afloop. Na op woensdag 1 april met 4-0 gewonnen te hebben tegen Leython moesten de meiden donderdag 2 april weer aan de bak, dit keer tegen NOVO. Aangezien NOVO technisch gezien ook nog kampioen kon worden werd het een zwaar bevochten wedstrijd. Meegereisde ouders van beide kampen waren fanatiek aanwezig op de tribunes. Aanvankelijk werd de eerste set verloren, maar vol goede moed gingen we de 2e set tegemoet. Na een 25-23 winst in deze set was het kampioenschap nog maar 1 setwinst verwijderd. De spanning zat in de benen, maar de tegenstander had het ook moeilijk. Resultaat: 25-18. KAMPIOEN!!! De wedstrijd werd nog wel afgemaakt maar dat deed er niet echt meer toe. Met bloemen en champagne kon het kampioenschap werden gevierd. De week daarop was de laatste wedstrijd en aangezien het een thuiswedstrijd was konden de meiden nu op volle steun rekenen van familie en vrienden. Anderhalf uur later zat het seizoen erop en waren er wederom bloemen, maar dit keer ook medailles en natuurlijk de beker.
Een waanzinnige prestatie om met maar 6 meiden ongeslagen(!) kampioen te worden en een prestatie om zeer trots op te zijn. Mijn dank gaat uit naar aanvoerster Anouk, Amy, Arenda, Karlijn, Merel, en Lindy voor de kans die zij mij boden om mijn trainerscarrière op te starten.
Dit kampioenschap werd mede mogelijk gemaakt door vaders, moeders en zussen die altijd weer bereid waren om te rijden naar exotische locaties als Oegstgeest en Noordwijk, en uiteraard door Saskia (en Barend) die het team jaren heeft voorbereid op dit moment.

Trainer / Coach Steven