Het is misschien even schrikken, maar je ziet het goed; een berichtje van Heren 2.
En niet zomaar, want we hebben een bijzondere competitie achter de rug. Aan het begin van dit seizoen werd ons team aangesterkt door 3 nieuwe spelers vanuit de Jeugd. Daar waar het in voorgaande seizoenen soms lastig was om voldoende mensen op te trommelen voor de wedstrijd, zaten we dit seizoen soms met 5 spelers op de bank. Vooral in het begin moesten we enorm aan de nieuwe situatie wennen. Neem bijvoorbeeld Koen, hij werd meteen in het diepe gegooid. Hij moest namelijk gaan spel verdelen. En laten we eerlijk zijn, dat is niet de meest makkelijke positie om mee te beginnen. Door een overschot aan buiten-spelers moest Sjors noodgedwongen op een mid-positie worden geplaatst. Dan is het toch even schrikken als je geblokkeerd wordt, of ineens iemand moet afblokken die toch al gauw een kop groter is dan jij zelf.
Daarnaast waren we er al snel over uit dat de Nevobo zijn huiswerk niet had gedaan voorafgaand aan dit seizoen. Wij waren ingedeeld in een poule met slechts 7 andere teams, waardoor we dus 3 keer tegen elk team moesten spelen. Maar toen wij op een vrijdagavond thuis tegen SKC hadden gespeeld, bleek dat ons de week daarop precies de zelfde thuiswedstrijd te wachten stond. Amper een maand later speelden we onze uitwedstrijd tegen SKC. De motivatie die avond was heel ver te zoeken. Ik geloof ook niet dat we ooit eerder zo belabberd gespeeld hebben als toen.
Halverwege het seizoen werd ons team nog verder aangevuld, dit keer met een oude bekende van Setumup. Maurijn zag het wel zitten om weer mee te komen trainen en af en toe eens een wedstrijd mee te spelen.
De laatste wedstrijden van het seizoen waren veel belovend. We raakten steeds beter op elkaar ingespeeld, waardoor ook vooral onze nieuwe spelers een stuk zelfverzekerder in het veld kwamen te staan.
Elk seizoen weer zijn wij er op gebrand om te winnen van Scarabee. Vooral omdat elke wedstrijd in de Vlinder voor Raimon een thuiswedstrijd betreft. Toen we na een zeer lange wedstrijd tegen Scarabee ( excuses voor de tellers Carla Boerefijn en Marion Treur ) er toch in slaagden om de 5e set te bemachtigen, kwam er ineens weer zicht op een 4e plek in de competitie. Albert stelde aan het begin van dit seizoen een doel op voor zijn dames teams, waar zij het hele seizoen naar toe moesten werken. Wij van Heren 2 doen dit blijkbaar pas als er nog maar twee wedstrijden te spelen zijn. Spijtig genoeg heeft Novo ons nog even laten zien, dat zij verdiend op de tweede plek stonden. Dus moesten we onze slag slaan in de laatste wedstrijd van het seizoen tegen VCS.
Deze wedstrijd was gepland in een of ander achterafzaaltje in de sporthal, dus besloten we zelf maar sfeer te maken door constant en gelijktijdig in onze handen te klappen. Tussen ieder punt, voorafgaand en afsluitend aan iedere set en time-out. Tot vervelends aan toe! Maar het werkte, we speelden veruit de beste wedstrijd van het seizoen en wisten de wedstrijd met 3-1 te winnen. Wat overigens door de tegenstander werd ervaren als een ware afklapper. Kortom, een prima afsluiting van de competitie.
We hebben onze vertrouwde 4e plek weer weten te bemachtigen, dus eigenlijk zijn we toch nog een beetje kampioen!